Τα εικαστικά και η ζωγραφική στη ζωή των παιδιών
Σε όλα τα παιδιά, μικρά αλλά και μεγαλύτερα, αρέσει να ασχολούνται με δραστηριότητες εικαστικών και ζωγραφικής. Τι οφέλη μπορεί όμως να έχει ένα παιδί και πόσο σημαντική είναι η ενασχόληση με αυτές τις δράσεις;
Ξεκινώντας από το διαχωρισμό των δύο δραστηριοτήτων, τα εικαστικά αφορούν τις λεγόμενες χειροτεχνίες, δηλαδή εύκολες ή περίτεχνες κατασκευές που γίνονται με τη χρήση ψαλιδιού, κόλλας και άλλων υλικών. Σαφώς μπορεί να υπάρχει και το στοιχείο της ζωγραφικής σε μια εικαστική δράση, αλλά δεν είναι ο ¨πρωταγωνιστής¨. Από την άλλη, μιλώντας για ζωγραφική αναφερόμαστε σε μία απεικόνιση που γίνεται πάνω σε κάποιο υλικό, όπως χαρτί, καμβάς, ύφασμα με τη χρήση χρωμάτων που μπορεί να έχουν τη μορφή μαρκαδόρων, ξυλομπογιάς, τέμπερας κ. ά.
Οι εικαστικές δραστηριότητες δρουν θετικά στην ανάπτυξη και βελτίωση της λεπτής κινητικότητας και στο συντονισμό χεριού-ματιού, ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες. Εξάπτουν τη φαντασία και προσδίδουν στα παιδιά ένα αίσθημα ανεξαρτησίας.
Όσο για τη ζωγραφική, όταν αφορά ελεύθερο σχέδιο και όχι κάτι τυποποιημένο, μπορεί να αποτελεί για τα παιδιά έναν καθρέφτη του ψυχικού τους κόσμου. Αρχικά μέσα από τις ζωγραφιές τους τα μικρότερα παιδιά δημιουργούν ένα συμβολικό κόσμο στον οποίο μπορεί να ασκούν τον έλεγχο που τους λείπει από την καθημερινότητα τους. Γίνονται αυτοί οι πρωταγωνιστές και οι ήρωες της δικής τους ιστορίας. Τα πρώτα θέματα που γίνονται αντικείμενο στο ζωγραφικό καμβά προέρχονται από το οικογενειακό περιβάλλον και την καθημερινότητα στην οποία ζουν. Μέσα από τη ζωγραφιά τα παιδιά αναπτύσσουν την ικανότητα να εξωτερικεύουν τον εσωτερικό του κόσμο, τα συναισθήματα τους, τις φοβίες και τις ανάγκες τους. Μέσα από την δημιουργικότητα καταπολεμούν το όποιο στρες μπορεί να βιώνουν. Η ζωγραφιά ενός παιδιού, τέλος, αποτελεί τη δική του διαμαρτυρία για τον κόσμο του.
O Donald Winnicott, ένας πολύ δημοφιλής ψυχαναλυτής, χρησιμοποιούσε την ζωγραφική ως μέσο για να θεραπεύσει τους ανήλικους ασθενείς του. Συγκεκριμένα είχε εφεύρει ο ίδιος μία τεχνική την οποία είχε ονομάσει «το παιχνίδι του ορνιθοσκαλίσματος», όπου ο ίδιος μαζί με το παιδί που συναντούσε κάθε φορά, έπαιρνε μια κόλα χαρτί, ξεκινούσε να ζωγραφίσει κάτι και μετά ζητούσε από το παιδί να συνεχίσει τη γραμμή του. Έπειτα, ο ίδιος έβαζε τα δικά του στοιχεία και μετά ξαναέδινε το μολύβι στο παιδί και το άφηνε να συνεχίσει . Έτσι στην ουσία παιδάκι και θεραπευτής συνέθεταν μαζί μια ζωγραφιά. Αυτό είχε ως σκοπό, να δημιουργηθεί μια δίοδο επικοινωνίας για το παιδί ώστε να αρχίσει να εκφράζει τις εσωτερικές τους σκέψεις και τα συναισθήματα του. Παράλληλα άρχιζε να το παροτρύνει να μιλάει, να φτιάχνει μια ιστορία για αυτό που δημιουργούν μαζί και το ενθάρρυνε να εκφραστεί. (πηγή: mothersblog.gr)
Την επόμενη φορά λοιπόν που το παιδί σας θα σας ζητήσει να ασχοληθεί με δραστηριότητες εικαστικών ή ζωγραφικής, αδράξτε την ευκαιρία, καθίστε μαζί του και δημιουργήστε μαζί. Στο τέλος το έργο του σίγουρα κάτι θα έχει να σας πει!